Τι είναι η ουρική αρθρίτιδα;

Η ουρική αρθρίτιδα είναι ένας τύπος αρθρίτιδας και εμφανίζεται όταν το ουρικό οξύ συσσωρεύεται στο αίμα και προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις. Ορισμένες φορές, οι κρύσταλλοι αυτοί εναποτίθενται στα νεφρά, προκαλώντας νεφρικό κολικό ή αλλοιώσεις στη λειτουργία τους.

Σε αυτό το κανάλι μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την ουρική αρθρίτιδα: Αρχική θεραπεία για την ουρική αρθρίτιδα

Παθοφυσιολογία της ουρικής αρθρίτιδας

Όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός και η διάρκεια της υπερουριχαιμίας, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας. Οι αιτίες που προκαλούν αύξηση της συγκέντρωσης του ουρικού οξέος είναι:

• Μειωμένη νεφρική (συχνότερη) ή γαστρεντερική απέκκριση.
• Αυξημένη παραγωγή (σπάνια)
• Αυξημένη πρόσληψη πουρινών (συνήθως σε συνδυασμό με μειωμένη απέκκριση).
• Δεν είναι γνωστό γιατί ορισμένα άτομα με υψηλή συγκέντρωση ουρικού οξέος (ουρικού άλατος) στον ορό αναπτύσσουν οξείες εξάρσεις ουρικής αρθρίτιδας και άλλα όχι.

Μειωμένη νεφρική απέκκριση: αυτή είναι η πιο συχνή αιτία υπερουριχαιμίας. Μπορεί να είναι κληρονομική (π.χ. λόγω παραλλαγών στην αποτελεσματικότητα του μεταφορέα ουρικού οξέος), ενώ παρατηρείται επίσης σε ασθενείς που λαμβάνουν διουρητικά και σε ασθενείς με νοσήματα που μειώνουν τη σπειραματική διήθηση. Η αιθανόλη αυξάνει τον καταβολισμό των πουρινών στο ήπαρ και τον σχηματισμό γαλακτικού οξέος, το οποίο εμποδίζει την έκκριση ουρικού στα νεφρικά σωληνάρια και μπορεί επίσης να διεγείρει την ηπατική σύνθεση ουρικού οξέος. Η δηλητηρίαση από μόλυβδο και η κυκλοσπορίνη, στις υψηλότερες δόσεις που χρησιμοποιούνται για τους μεταμοσχευμένους ασθενείς, μεταβάλλουν τη νεφρική σωληναριακή λειτουργία, με κατακράτηση ουρικών.

Αν δεν γνωρίζετε τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας, μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ: Συμπτώματα ουρικής αρθρίτιδας

Η αυξημένη παραγωγή ουρικών μπορεί να οφείλεται στον αυξημένο κύκλο εργασιών των νουκλεοπρωτεϊνών σε αιματολογικές νόσους (π.χ. λέμφωμα, λευχαιμία, αιμολυτική αναιμία) και σε νόσους με αυξημένους ρυθμούς κυτταρικού πολλαπλασιασμού και κυτταρικού θανάτου (π.χ. ψωρίαση, κυτταροτοξική θεραπεία καρκίνου, ακτινοθεραπεία). Η αυξημένη παραγωγή ουρικών μπορεί επίσης να εκδηλωθεί ως πρωτοπαθής κληρονομική ανωμαλία ή με την παχυσαρκία, καθώς η παραγωγή ουρικών συσχετίζεται με την επιφάνεια του σώματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αιτία της υπερπαραγωγής ουρικών είναι άγνωστη, αν και σπάνια αποδίδεται σε ενζυματικές ανωμαλίες- μια πιθανή αιτία είναι η ανεπάρκεια της φωσφοριβοζυλοτρανσφεράσης της υποξανθίνης-γουανίνης (το σύνδρομο Lesch-Nyhan είναι η πλήρης ανεπάρκεια) ή η υπερδραστηριότητα της συνθετάσης του φωσφοριβοσυλ-πυροφοσφορικού.

Αυξημένη πρόσληψη: Η αυξημένη πρόσληψη τροφών πλούσιων σε πουρίνες (π.χ. συκώτι, νεφρά, γαύρος, σπαράγγια, ζωμός, ρέγκα, σάλτσα κρέατος και ζωμός, μανιτάρια, μύδια, σαρδέλες, γλυκάδια) μπορεί να συμβάλει στην υπερουριχαιμία. Η μπύρα, συμπεριλαμβανομένης της μη αλκοολούχου μπύρας, είναι ιδιαίτερα πλούσια σε γουανοσίνη, ένα νουκλεοζίτη πουρίνης. Ωστόσο, μια αυστηρή δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε πουρίνες μειώνει τη συγκέντρωση ουρικών στον ορό μόνο κατά 1 mg/dL (0,1 mmol/L) και επομένως σπάνια αποτελεί επαρκή θεραπεία για ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα.

Εδώ μπορείτε να αγοράσετε το καλύτερο φυσικό συμπλήρωμα κατά της ουρικής αρθρίτιδας: Θεραπεία ουρικής αρθρίτιδας

Το ουρικό καθιζάνει ως οξείς κρύσταλλοι ουρικού μονονατρίου που σχηματίζουν εξωκυτταρικές εναποθέσεις σε αγγειακούς ιστούς (π.χ. χόνδρους) ή σε σχετικά αγγειακούς ιστούς (π.χ. τένοντες, τενόντιες θήκες, σύνδεσμοι, τοιχώματα θυλάκων) και στο δέρμα γύρω από τις αρθρώσεις και σε ψυχρότερους απομακρυσμένους ιστούς (π.χ. αυτιά, μαξιλαράκια δακτύλων). Σε περιπτώσεις παρατεταμένης σοβαρής υπερουριχαιμίας, κρύσταλλοι ουρικού μονονατρίου μπορεί να εναποτεθούν σε μεγάλες κεντρικές αρθρώσεις και στο παρέγχυμα οργάνων όπως ο νεφρός.

Στο όξινο pH των ούρων, το ουρικό οξύ καθιζάνει εύκολα ως μικροί, πλακοειδείς ή διαμαντοειδείς κρύσταλλοι ουρικού οξέος, οι οποίοι μπορεί να συσσωρευτούν και να σχηματίσουν κόκκους ή πέτρες, οι οποίες μπορούν να εμποδίσουν τη ροή των ούρων. Οι τόφες είναι συσσωματώματα κρυστάλλων μονονατριούχου ουρικού οξέος που αναπτύσσονται στις αρθρώσεις και στους ιστούς του δέρματος. Συνήθως περικλείονται σε κοκκιωματώδη ινώδη μήτρα, η οποία τους εμποδίζει να προκαλέσουν οξεία φλεγμονή.

Η οξεία ουρική αρθρίτιδα μπορεί να προκληθεί από τραύμα, ασθένεια (π.χ. πνευμονία ή άλλη λοίμωξη), χειρουργική επέμβαση, χρήση θειαζιδικών διουρητικών ή φαρμάκων με υποουρική δράση (π.χ. αλλοπουρινόλη, φεβουξοστάτη, προβενεσίδη, νιτρογλυκερίνη) ή από κατάχρηση τροφίμων πλούσιων σε πουρίνη ή αλκοόλ. Οι οξείες παροξύνσεις συνήθως επισπεύδονται από απότομη αύξηση ή, συχνότερα, απότομη πτώση των επιπέδων ουρικών ορού. Ο λόγος για τον οποίο οι οξείες εξάρσεις ακολουθούν ορισμένες από αυτές τις καταστάσεις που προκαλούν την έξαρση είναι άγνωστος. Οι τόφες μέσα και γύρω από τις αρθρώσεις μπορεί να περιορίσουν την κίνηση και να προκαλέσουν παραμορφώσεις, που ονομάζονται χρόνια τοφική ουρική αρθρίτιδα. Η ουρική αρθρίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης δευτερογενούς οστεοαρθρίτιδας.

Υπάρχουν πολλές σπιτικές θεραπείες που βοηθούν στην πρόληψη της ουρικής αρθρίτιδας, εδώ μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτές τις θεραπείες: Αρχική διορθωτικά μέτρα για την ουρική αρθρίτιδα